in zijn hoofd het eeuwige naluisteren van eindeloos herinneren, de loden last van verschrompelend leven als het monster van de tijd sidderend alle heilige
demonen dooft met ongenadige kou bewaken vliesdunne papieren nachtmerries de belofte van een streepje licht onder de deur van bekrompen duivelsdeugd verwoest
het vuur van de hel het ondoorgrondelijk geheugen van dit zelfingenomen fossiel
Schrijf een bericht