#254
in zijn hoofd het eeuwige naluisteren
van eindeloos herinneren, de loden last
van verschrompelend leven als het monster
van de tijd sidderend alle heilige
demonen dooft met ongenadige kou
bewaken vliesdunne papieren nachtmerries
de belofte van een streepje licht onder
de deur van bekrompen duivelsdeugd verwoest
het vuur van de hel het ondoorgrondelijk
geheugen van dit zelfingenomen fossiel
Schrijf een bericht