#243

ana roelofs-gedicht 243

 

 

en reis alsof je nog thuis kunt komen
in je duistere paradijs en wees
een woeste dino met giftige tanden
en bijt je oneindig vast in je wraak

 

maar soms zit er een olifantje op
de rand van je bord te smakken en woont er
een geest in de zolderkamer die snurkt

 

vaak zwermen er vogels boven de huizen
als het circuspaard met de vissenstaart
zijn deuren opent en de wolken uitlaat

 

Share Button

Schrijf een bericht

22 april 2019 Geen categorie