#237
Het kleine verdwijnen van het halve
theelepelbeest een week, een jaar, een eeuw
geleden losgeslagen in het niets
van zijn almacht, een miljoen maal over-
overbodig lijden, een droombreker
met een handig haperend geheugen
en toch een aandoenlijke leugenaar
met messen en harde werkhandjes en
minachting voor alles en iedereen
stuntelend, zinloos bonkend op de muur
springlevend in zijn verleden hoekje
dat alleen maar verliezers kent likt het
vuur in zijn speeksel de woorden op zijn
tong braken de vernedering terug
Schrijf een bericht