#233
Als ik wreedheid beter leer begrijpen
zouden we dan vrienden kunnen zijn zou
ik dan zwemmen in dubbelzinnigheid
de rode god lacht als een gesloten
deur mea culpa hoe onontkoombaar
wat is het exacte moment dat je
je met je leven verzoent of met je
lichaam wat eigenlijk hetzelfde is
de eeuwige zwanenzang van elke
feniks hapt naar adem op elke huid
wonen we in elkaar in alle zachtheid
totdat alle liefde verdwenen is
totdat vreemde niet meer zo vreemd is je
herinnering als handen voor mijn ogen
Schrijf een bericht