Een vervlogen nooit meer thuis maar waarheen dan nu
ik denk dat mijn laatste monster dood is, doodzwart
omringd door vliegen luister ik naar het behang
en denk dat het moeilijk is iets te zoeken dat

 

er niet meer is had ik een vergissing begaan
waren de monsters mijn wapens ter ontsnapping
zoek ik een woord gescheurd uit een taal die verleidt
op de bodem van een naaldendoosje zo klein

 

onbespreekbaar wat ik niet echt kan benoemen
bestaat ongevraagd dacht ik in de problemen
als monsterfluisteraar in een leeg gekkenhuis

 

zweeg ik, schreef ik als een buitenstaander in een
andere tijd leerde ik te wachten in juni
lijkt het licht eindeloos was het maar weer november