Toen ik mijn vleugels kreeg zonken de monsters weg

in drankzucht en even gingen alle remmen los

om wraak te nemen op de drager van het geheim

was de lucht ruim bedekt met sluwheid en verraad

 

het geheim was niets waard, trok zich nergens wat van aan

wolkte schaamteloos in stropende verveling

verbijsterd bezwijkend voor de dronken monsters

ongekend verloren; er stond geen gunstige wind

 

er werd een vliegverbod aan de binnenkant van

mijn schedel geschreven onverbiddelijk traag

vloog ik veel te dicht langs de bloeddonkere zon

 

verbrandden de papieren vleugels onverschillig

zacht en zachter verdronk ik zwijgend in verdriet

zonder geborgenheid kon ik niet ademen