#217
weet je welk lampje al achtenveertig jaar wacht
in de achtertuin en argwanend de schone
schijn kleurt met dronken luipaardvlekken waarin
baarmoederdieren uitgekleed in hun vel op de
huid ‘stel geen vragen en maak geen opmerkingen’
de rozengeur menen te ruiken huivert de
verzameldrift in snerpende toekomstmuziek
voert herboren de boventoon op het balkon
kan elk moment een monster ontwaken als ik
praat, fluister ik heb alle tijd en tienduizend
dingen voor je gaat en toch besluit te blijven
Schrijf een bericht