#215
fluisterlopend en slaapstarend wordt de avond
ten grave gedragen levenslang de lafaard
heen en weer traag als een nachtmerrie verzuipt ze
in het zand van de ongecensureerde schijn
zwelgt het zand de bloedroze tekeningen van
ver bekijkt de splijtzwam in je binnenzak blind
de lange arm van het onaantastbaar verdriet
met voor altijd ongenaakbaar lege handen
Schrijf een bericht