#209

ana roelofs-gedicht 209

 

 

een relikwie, een slecht idee, een nachtgitaar

de lange geschiedenis van de Zwartelaan

in elkaar gezet in strenger tijden woonde

daar de machinist van de nachttrein in volle

glorie had hij vier stalen ogen en zestien

armen en vieze praatjes en altijd gelijk

in het eeuwige licht van zomeravonden

begonnen die dingen pas goed in het honderd

te lopen ik was gewend te zingen maar met

al die herrie aan mijn kop kon ik niet meer in

mijn eigen hoofd noch in andermans schoenen schiet

ik onzinnigheden uit mijn slof weer terug

 

Share Button

Schrijf een bericht

4 juni 2017 Geen categorie