#207
zeg nou iets dat toch niet waar kan zijn maar niet heus
alsof ik slaap op de gestaalde rotonde
van een verleidelijk onderonsje schokt de
waarheid in onverschilligheid woont mijn monster
geurloos op hetzelfde matras met gespierde
romp en doodgeslagen vuisten neemt revanche
op de kleine idealen in dezelfde
verbeten bedden laveren vreemde raven
zetten hun veren op springen breekbaar op de
botten van mijn verbolgen huisdier mijn boze
huisgenoot in grootspraak in snelle ademnood
op mijn nachtkastje is de maan al bijna dood
Schrijf een bericht