#206
een verlegen verschijning verstoort het neefje
van de wolf vermoordt het feestje van zwanezang
en schaamrood smaakt monddood, niet om op te vreten
ik bood mijn dikke kanarie met de lange
tenen zwijggeld, een nieuwe levensvervulling,
onvoorspelbaar kortzichtig en razend spannend
maar hij dacht aan opstappen, zijn eigen plekje
in de wildernis om zijn leven te slijten
ik zal zachter lachen alsof het voorbij is
en mijn geloofwaardigheid niet door de plee is
vergeet het maar dat er in de zevende nacht
eindelijk wordt geluisterd hoe perfect je deugt
Hallo Ana,
Een prachtig gedicht. Nu ik mijn account op facebook beëinigd heb zie ik nog maar weinig van je, daarom is het fijn dat ik via zatapatique toch weer eens een gedicht van je zie.
Heel veel groeten,
Jan