ontregelend gegiechel en
gespetter in een houten kistje
ik was het liefst niet gegaan
zijn er ongewone dimensies
opgerold in heimelijke
schaduw hoekjes waar ik in kan
verdwijnen dwars door de muren
heen en zonder nostalgie
mijn waanzin laveert in stilte
een ijswitte kat rende weg
voor de pikzwarte kraai vertel
me van het geheime leven
der vogels ze voelen met hun
veren en vergaderen bij
donkerroze huisjes vrij vaak
hebben ze zingende zielen
al zijn ze levend dood net als
de rest van ons
in totale absolute
koude beweegt de donkere
materie niet onopgemerkt
zoals rood intiem en uiterst
afstandelijk is verliest het
toch van de nooit ophoudende
donkere energie die ons
uiteen drijft alles vervagend
in deze wereld geboren
laten we in dromen treinen
rijden om elkaar altijd weer
in chaos te verliezen en
over het kerkhof fietst een heer
met een gele pet op zijn hoofd
en in het café Karl voeren
ze de leeuwen eendagsvliegen
de stilte in de muziek doet
verlangen naar je aanraking
hard en wreed zijn de meesters der
wanhoop tesamen bewaren
zij ons de toekomst beschermen
het aanbod van dekbedhoezen
in dit eenzame seizoen ook
een held overleeft niet alles
knuffelzachte konijnenmeisjes
verleiden het hotel Brussels
versmaden de zwaarte van z’n ziel
hij leeft voor hun wrede schoonheid
liefdesmuziek speelt rouwzang lieflijk
bont ademt beestachtig als hij
weerloos een revolver pakt en een
ode brengt aan de doodse nacht
voor J.P.
en je bleke blauwe ogen
liegen spreken als uit één mond
twee-eiige tweeling vol van
loodzware gedachten nachten
van kleine genoegens dan speelt
de koekenpan vette grooves
voor het zwarte gat in mijn hoofd
dat alles bij ware naam kent
sneller dan het licht blinkend in
de schaduw van een andere
wereld krast de fee de schoonheid
van de duivel zijn fluwelen
mond vertelt zijn ware gezicht
een slangenkuil van de liefde
oogstrelend wijs en verdorven
’s avonds kus ik zijn voeten
op sloffen verkocht mijn liefste
de zondagsrust hij sprak ik heb
maling aan ieder kattenbeest
net alsof een neurotische
hyenakeutel de klus klaren
kan ik volgde die gedachte
niet als ik probeer te slapen
verandert hij in een kerkklok
steeds weer als bij volle maan
de butler zich een wolf waant
en hij verhuilend met rode
lippen over kaal geblazen
hellingen jaagt dan kamt een
onzichtbare geest sterfte
over het land november koud
het huis stil ontoegankelijk