in zijn hoofd het eeuwige naluisteren
van eindeloos herinneren, de loden last
van verschrompelend leven als het monster
van de tijd sidderend alle heilige
 
demonen dooft met ongenadige kou
bewaken vliesdunne papieren nachtmerries
de belofte van een streepje licht onder
de deur van bekrompen duivelsdeugd verwoest
 
het vuur van de hel het ondoorgrondelijk
geheugen van dit zelfingenomen fossiel
 
 

12 november 2019 Geen categorie

ana roelofs-gedicht 253

 

 

hoofdstuk 45 voor het ranonkeljaar van ooteoote

 

op 1 mei de welrinkelende hoerenlust
en dan terug naar de duistere kerk der
grootste, hoogste, nieuwste, laatste gruwel
in wezen springlevend van misdadig

 

uitgegraven viezigheid en liederlijke
waanzin hoe te getuigen van de rappe
moordenaars en de stervende plant als
het net even anders was gegaan dan

 

trommelde de kleine wilde heilige, victorie

 

 

8 november 2019 Geen categorie

ana roelofs-gedicht 252

 

 

de wolkenbeesten zongen de boventonen,
de kaal geslagen bossen bleven akelig
stil was de gouden leeuw op de voorplecht
hij droeg een kroon van verdronken vogels

 

en twee brandende zwaarden aan zijn zij
met het mes op tafel en de vingers
van de nacht aan de deur navigeren we

 

verderweg bevroren botten wegbereiders
wees een beest in een andere tijd, een
langzame tijd en word nooit meer een mens

21 september 2019 Geen categorie

ana roelofs-gedicht 251

 

 

de tranen van de beduimelde deurkruk
hield ik voor gezien, de angelieke
verwijzingen van de kreupele kikker
voor ongehoord ik spoog appelpitjes

 

in de mond van het stomme zeemonster
en giechelde dat het sterrenstof op zijn
klauwen in gore angstzweetsokken in

 

andermans kamers het intieme parfum
van omgevouwen schaamte verwisselde
voor alle verlangens van mijn kleinste teentje

 

29 augustus 2019 Geen categorie

ana roelofs-gedicht 250

 

 

voor altijd in de paarse schemering
fluistert het dansende schubdier dat
het misschien toch een beetje mogelijk is
het leven van een ander te leiden

 

en dat iemand dan jouw plek inneemt
of dat je terug keert in de tijd en
dat je dan huilt om wat er nu gebeurt

 

een adembenemend zachtharige
berin sloeg het schubdier dood en at hem
op en dat veranderende helemaal niets

 

 

22 augustus 2019 Geen categorie

ana roelofs-gedicht 249

 

 

hoofdstuk 36 voor het ranonkeljaar van ooteoote

 

de vogels wilden de anale geluiden
der vochtige, aarsgeurige ondergang
verhullen mysterieuze rillingen als
verspringende schaduwen in het rotte hout

 

door vereniging van steen en boom ruiste
een gore jungle van verzopen botten diep
in de modder van besmette melktrosjes
in de kuil van schatgravende scharrelaars

 

kwam de wanorde op de grond op ramkoers

 

10 augustus 2019 Geen categorie

ana roelofs-gedicht 248

 

 

de kattenkoning had een blauw gezicht,
papieren schoenen en twee hoeden voor
doordeweeks donderde hij met bliksems
schichtig sliepen de vliegen liefdevol

 

tussen zijn duim en wijsvinger kauwden
het plezier van zijn woorden met groeiend
ongemak de onmogelijke leugens

 

trotserend in zijn gevangen paleis
stond de zwijgende verlossing van
elke zondag een kaarsje op ’t spel

 

 

29 juli 2019 Geen categorie

ana roelofs-gedicht 247

 

 

er was een verbitterde witte beer
met een theemuts op zijn kop er waren
onvoldoende liefdesbrieven om het
water over te steken en als held

 

terug te keren al spoelde de zee
als sombere rook over de vloer al
sprak de walvis dat angst geen vaargeld was

 

er was een leeg graf voor de trotse beer
die onder kwaad gesternte nog één keer
zijn drijfveren verloochende

 

11 juli 2019 Geen categorie

ana roelofs-gedicht 246

 

 

hoofdstuk 26 voor het ranonkeljaar van ooteoote

 

de lijkwitte verrijzenis van sidderend
trage bosmelk ademt in angstige dreiging
predikt de pastoorsvogel de passie voor God
lieve heiland op het kleverig bastion
van levende griezelsteen neemt zinderend bezit
van alle groen ruimtelijke wellust overstroomt
in overrompelende overvloed sneeft het hout

7 juli 2019 Geen categorie

ana roelofs-gedicht 245

 

 

oneindig veel insecten ontwaken
in een huis zonder ramen sidderen
de kleine kamers voor het getreiter
van de onvoorstelbaar tragische kat

 

in de verloren hoeken verstoppen
wellustige kleine muizen eitjes
voor de zorgeloos vliegende slangen
die windstil rondlummelen maar afstand
bewaren en nooit geloven dat het
nu begint en waar het gaat eindigen
weet alleen de roodogige profeet

 

 

14 mei 2019 Geen categorie

1 2 3 26